نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد بر خلاف نظر اکثر والدین و معلمان که معتقدند وب‌گردی و فعالیت‌های اینترنتی نوعی تلف کردن وقت است؛ حضور در وب، بازی‌های آنلاین و عضویت در شبکه‌های اجتماعی در تقویت توانایی‌های فردی نوجوانان موثر است.
بیش از 800 نوجوان و والدین آن‌ها در این مطالعه که سه سال به طول انجامید، شرکت کرده‌اند.
دکتر میمو ایتو، مولف نتایج این مطالعه که در آمریکا صورت گرفته است می‌گوید: "آن‌ها(نوجوانان) از این طریق مهارت‌های مربوط به فن‌آوری و ادبیات دنیای معاصر را فرا می‌گیرند. آن‌ها یاد می‌گیرند که چگونه به طور آنلاین ارتباط برقرار کنند، یک هویت عمومی برای خود بسازند، یک صفحه وب برای خود طراحی کنند و لینک‌های مختلف را برای دیگران ارسال کنند. تمام این کارها 10 سال پیش خیلی پیچیده به نظر می‌رسیدند ولی اکنون جوانان و نوجوانان آن‌ها را به عنوان یک مزیت و برتری می‌داند."
این مطالعه که توسط بنیاد مک آرتور پشتیبانی می‌شود بخشی از پروژه 50 میلیون دلاری "جوانی دیجیتال" [Digital Youth] در مورد رسانه‌های دیجیتال و یادگیری است.
محققان بیش از 5 هزار ساعت بر روی رفتار شرکت‌کنندگان مطالعه کردند.
هدف این پروژه مطالعه بر روی "نگاهی انسان‌نگارانه (قوم نگارانه) به چگونگی استفاده کودکان از رسانه‌های جمعی برای جامعه‌گرا شدن، یادگیری و استراحت"است.
[ethnographical view of how children use social media to socialise, learn and relax] دکتر ایتو می‌گوید که اکنون پارک‌ها، خیابان‌ها و مراکز خرید جای خود را به شبکه‌های اجتماعی مثل فیس‌بوک و مای‌اسپیس داده‌اند.
او همچنین می‌گوید که اینترنت فرصت کشف خلاقیت‌های شخصی و دقیق شدن بر روی یک مطلب را به نوجوانان می‌دهد.
محققان در این مطالعه نوعی تفاوت بین افرادی که به اینترنت دسترسی دارند و آن‌هایی که از این امکان برخوردار نیستند یافته‌اند.
دکتر ایتو می‌گوید:" بعضی از والدین اطلاع کمی از کار‌هایی که فرزندانشان در اینترنت انجام می‌دهند دارند و به همین دلیل نیز آن‌ها با دادن راهنمایی و کمک‌های لازم مشکل دارند. در نگاهی به "پاتوق"های نوجوانان، ورود والدین و معلمین به این فضاهای مجازی چیز خوشایندی نیست. ولی سرمایه‌گذاری در علایق فرزندان می‌تواند کمک بزرگی به والدین در ارتباط با فرزندان ایفا کند."
او می‌افزاید: "یادگیری این‌روزها با سرعت به سمت گروه‌های همسال و شبکه‌ای شدن پیش می‌رود و خیلی مهم است که تصوری دوباره از آموزش و پرورش در قرن بیست و یکم را مد نظر قرار دهیم."
